Dzieje ludności żydowskiej na terenach latyfundium Zamoyskich za czasów linii kanclerskiej (Jan „Sariusz”, Tomasz, Jan „Sobiepan” Zamoyscy). Przyczynek do badań

Celem artykułu jest omówienie dziejów ludności żydowskiej na terenach należących do rodziny Zamoyskich w okresie od drugiej połowy XVI do drugiej połowy XVII wieku, w kresie rządów założyciela ordynacji Jana „Sariusza” Zamoyskiego (1542 – 1605), jego syna Tomasza Zamoyskiego (1594 – 1638) oraz wnuka Jana „Sobiepana” Zamoyskiego (1627 – 1665), ostatniego ordynata z tzw. linii starszej, zwanej też „kanclerską”. Zostały w nim omówione warunki polityczne, jakie towarzyszyły osiedlaniu się Żydów w latyfundium Zamoyskich (w szczególności w większych ośrodkach miejskich: Zamościu, Szczebrzeszynie, Tomaszowie, Kraśniku oraz Tarnogrodzie) oraz aspekty społeczne, kulturowe i gospodarcze ich funkcjonowania na tym terenie.